Blue de charmeur

Prins charming

Onze Blue vind zoals je al gelezen hebt mannen als vrijwilligers niet zo leuk. Dit geldt alleen voor mannelijke vrijwilligers want Blue doet het uitstekend in het publiek maar ook in de workshop. De reden waarom wij denken dat Blue dit doet is omdat hij in het lente seizoen ons heel erg leuk vind (de vrouwen op ons park) en de mannelijke vrijwilligers zorgen een dreiging want die zouden zijn vrouwelijke vrijwilligers van hem kunnen afpakken. Hij valt ook niet voor de truc als mannen heel lang haar hebben, dan heeft hij nog steeds door dat onze vrijwilliger een man is. Dus bij deze laten de mannen bij ons Blue lekker met rust. (voor telefoon versie scrol naar onder voor de video en foto’s)

Wetenschappelijke feitjes

De Amerikaanse Torenvalk (Falco sparverius)

De Amerikaanse torenvalk, wetenschappelijk bekend als Falco sparverius, is een relatief kleine roofvogel die veel voorkomt in Noord-Amerika. Deze soort wordt gekarakteriseerd door zijn opvallende verschijning en jachttechnieken. Het is de kleinste valk in Noord-Amerika en een van de meest voorkomende en algemeen verspreide valken in de Verenigde Staten en Canada.

Uiterlijk
De Amerikaanse torenvalk is een opvallende vogel, met een afwisselende kleurstelling van grijs, bruin en oranje. Het mannetje en vrouwtje vertonen enigszins verschillende kenmerken:

Mannetje: Het mannetje heeft een opvallende blauwe rug en een roodbruine buik, met een lichte buik die vaak gestreept is. De kop is meestal lichtgrijs met zwarte strepen. Het mannetje heeft ook zwarte “wangen” aan de zijkanten van zijn kop, wat het een kenmerkende uitstraling geeft.

Vrouwtje: Het vrouwtje is iets groter dan het mannetje en heeft een meer bruin-achtige kleur overal op het lichaam, met donkere vlekken en strepen op de rug en buik. De kleuren kunnen variëren, maar vrouwtjes hebben meestal minder opvallende blauwe tinten dan de mannetjes.

De staart van de torenvalk is vaak gestreept en aan de uiteinden zwart. Het maakt de vogel makkelijk te identificeren.

Verspreiding en Leefgebied
De Amerikaanse torenvalk is te vinden in een breed scala van habitats, van open velden en graslanden tot stedelijke gebieden en zelfs nabij landbouwgronden. Ze zijn te vinden in de Verenigde Staten, Canada, Mexico en delen van Midden-Amerika. Ze zijn aanpasbaar en kunnen zich goed aanpassen aan verschillende omgevingen, van stadskernen tot landelijke gebieden.
In Noord-Amerika komen ze voor in open gebieden, zoals graslanden, weilanden, bossenranden en ook op hooge gebouwen of torens, waar ze hun naam aan danken. De torenvalk wordt vaak gezien als een stadsvogel, omdat hij vaak in de buurt van menselijke nederzettingen te vinden is, waar hij kan jagen op kleine zoogdieren, insecten en andere prooien.

Gedrag en Jachttechniek
De Amerikaanse torenvalk is een solitaire jager, die bekend staat om zijn opvallende jachttechniek. Hij heeft de opmerkelijke gewoonte om te hoveren, waarbij hij in de lucht stil blijft hangen door zijn vleugels snel te bewegen, terwijl hij speurt naar prooi op de grond. Dit gedrag wordt vaak gezien boven grasvelden of open terreinen, waar de torenvalk zijn scherpe zicht kan gebruiken om kleine dieren zoals muizen, veldmuisjes, hagedissen en grote insecten te spotten.
De torenvalk kan ook vanaf een uitkijkpunt, zoals een hoogspanningsmast of een boom, op zoek gaan naar voedsel en vervolgens met een snelle duik naar beneden vallen om zijn prooi te vangen.

Voeding
De voeding van de Amerikaanse torenvalk bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren, zoals muizen en ratten, maar ze eten ook vaak insecten (zoals libellen, motten en kevers), kleine vogels en reptielen. Wanneer de torenvalk in open graslandgebieden jaagt, kan hij met zijn scherpe ogen prooi vanaf een afstand van wel 3 tot 4 kilometer zien.
Hoewel ze vaak een solitaire jachttechniek gebruiken, kunnen torenvalken soms profiteren van grotere prooi die door andere roofdieren, zoals grotere gieren of haviken, is achtergelaten.

Voortplanting
De voortplanting van de Amerikaanse torenvalk vindt plaats in de lente en het vroege zomer. Deze vogels bouwen hun nesten meestal op rotsen, bomen, of menselijke structuren, zoals hoogspanningsmasten of torens. In tegenstelling tot sommige andere valken bouwen torenvalken geen eigen nesten, maar gebruiken ze natuurlijke holtes of verlaten nesten van andere vogels.
Het vrouwtje legt meestal vier tot vijf eieren, die gedurende ongeveer 30 dagen worden uitgebroed door zowel het mannetje als het vrouwtje. Na het uitkomen van de eieren zorgt het paar gezamenlijk voor de jongen. De jongen worden na ongeveer 30 tot 40 dagen zelfstandig, wanneer ze hun jachttechnieken beginnen te leren.

Kenmerkend Gedrag
Een van de opvallendste gedragingen van de torenvalk is zijn hoveren. Dit is een techniek die vergelijkbaar is met die van andere valkensoorten, zoals de ruigpootvalk, waarbij de vogel in de lucht blijft hangen door met zijn vleugels snel te slaan terwijl hij speurt naar prooi. Dit maakt de torenvalk een van de meest uitzonderlijke en eenvoudig te herkennen roofvogels, vooral in de open gebieden waar hij vaak voorkomt.
Daarnaast is de torenvalk heel waakzaam en vaak moeilijk te benaderen. Ze hebben een uitstekend gezichtsvermogen, waarmee ze beweging op de grond kunnen detecteren terwijl ze boven in de lucht hangen.

Conservatie
Hoewel de Amerikaanse torenvalk momenteel geen bedreigde soort is, kan de populatie lokaal afnemen door verlies van habitat, chemisch gebruik in de landbouw (zoals pesticiden die hun voedselbronnen vergiftigen), en verstoring door menselijke activiteiten. Gelukkig profiteren ze vaak van de aanwezigheid van kunstmatige structuren, zoals steden en landbouwgebieden, waar ze kunnen nestelen op gebouwen of andere menselijke constructies. Dit heeft geholpen om hun populatie op veel plekken in stand te houden.