Daniel de lieve

Coconnetje

Als je een coconnetje maakt met je handen dan zal Daniel daarin gaan froetelen. Dit is een teken van liefde. Dit geldt voor zowel Daniel als voor Whisky. (voor telefoon versie scrol naar onder voor de video en foto’s)

Favorietjes

Daniel is een hele lieve sociale vogel en laat zijn beste kanten zien als je tijd met hem spendeert. Tot lekker zonnen, froetelen tot de vrijwilligers poetsen. Daniel vindt iedereen lief en andersom ook!

Kroellie

Daniel houdt ook zeker van zijn kriebels. Als je Daniel gaat kriebelen op zijn hoofd gaat hij zich poetsen. Als je stopt, dan stopt hij ook. Als je hem weer opnieuw kriebelt dan gaat hij weer door.

Kip

Als je met Daniel gaat zitten voelt hij zich ook zo vertrouwt dat hij als een kipje gaat liggen op je schoot. Dit is een groot compliment naar ons toe. Vaak gaat hij zelfs slapen op onze schoot.

Wetenschappelijke feitjes

De Zwarte Gier (Coragyps atratus)

De Onmisbare Natuurreiniger van Amerika

De zwarte gier (Coragyps atratus) is een van de meest herkenbare en wijdverspreide aaseters in Noord- en Zuid-Amerika. Deze vogel speelt een cruciale rol in de natuur door het opruimen van rottend vlees, wat helpt om ziektes te voorkomen en het ecosysteem in balans te houden. Met zijn donkere, onmiskenbare verschijning en zijn indrukwekkende vaardigheden als aaseter is de zwarte gier een vogel die je niet snel zult vergeten.

Kenmerken en Uiterlijk

De zwarte gier is een middelgrote aasgier, met een vleugelspanwijdte van 1,4 tot 1,6 meter. Zijn verenkleed is voornamelijk zwart, met een opvallende witte rand aan de vleugels die goed zichtbaar is wanneer de vogel vliegt. De kop van de zwarte gier is kaal, met een bleke, grijze huid, wat typisch is voor veel gieren die hun voedsel niet met hun verenkleed willen besmetten. Dit kale hoofd helpt de vogel ook bij het reinigen van zijn huid na het eten van rottend vlees.

Een ander opvallend kenmerk van de zwarte gier is zijn sterke geurzin en zijn scherpe gezichtsvermogen. Gieren zoals de zwarte gier kunnen dode dieren van verre af ruiken en zien, wat hen helpt om snel voedsel te vinden.

Voeding en Gedrag

Als aaseter speelt de zwarte gier een onmiskenbare rol in het ecologische systeem. Hij voedt zich voornamelijk met dode dieren, van kleine zoogdieren tot grotere dieren zoals herten en vee. De zwarte gier heeft geen scherpe klauwen of snavel om zelf prooi te vangen; in plaats daarvan is hij een “vliegende vuilnisman” die zich voedt met de restanten van dieren die door andere roofdieren zijn achtergelaten.

De gier heeft een uitstekende thermische vliegtechniek en maakt gebruik van de opwaartse luchtstromen (thermiek) om lange afstanden te vliegen zonder veel energie te verbruiken. Dit stelt de zwarte gier in staat om zijn zoekgebied te vergroten en snel naar nieuwe kadavers te reizen. Hij vliegt vaak samen met andere aaseters, zoals de witte kop aasgier en de valk, die hem helpen om voedselbronnen te vinden.

Wat de zwarte gier echt bijzonder maakt, is zijn vermogen om snel in groepen bij een kadaver te verschijnen. Wanneer een grote hoeveelheid voedsel beschikbaar is, kunnen tientallen gieren zich snel verzamelen, wat kan zorgen voor een indrukwekkend tafereel van vogels die zich voeden met de overblijfselen van een dode dier.

Verspreiding en Habitat

De zwarte gier komt voor in een breed geografisch gebied, van de zuidelijke Verenigde Staten tot Midden- en Zuid-Amerika. Hij is te vinden in diverse omgevingen, van open graslanden en bossen tot stedelijke gebieden waar afval en dode dieren vaak gemakkelijk te vinden zijn. Hoewel ze vaak in landelijke gebieden te vinden zijn, kunnen ze zich ook aanpassen aan meer verstedelijkte omgevingen.

Zwarte gieren worden vaak gezien langs snelwegen, waar ze het aas eten van dieren die door voertuigen zijn geraakt. Ze zijn ook te vinden in veeteeltgebieden, waar ze zich voeden met kadavers van runderen en andere landbouwdieren.

Voortplanting

De voortplanting van de zwarte gier vindt meestal plaats in het voorjaar. Het vrouwtje legt één ei, dat beide ouders samen uitbroeden. De broedtijd duurt ongeveer 28 tot 40 dagen, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. De jonge gier wordt goed verzorgd door beide ouders, die het jong voeden met kleine stukjes vlees. Het duurt ongeveer 3 tot 4 maanden voordat de jonge gier zelfstandig kan vliegen en beginnen met het zoeken naar voedsel.

De zwarte gier heeft een relatief langzame voortplantingscyclus, waarbij het een tijd kan duren voordat een koppel succesvol jongen grootbrengt. Dit maakt de soort kwetsbaar voor verlies van populatie, vooral als er geen voldoende geschikte leefgebieden zijn.

Bedreigingen en Behoud

Hoewel de zwarte gier momenteel niet op de lijst van bedreigde diersoorten staat, heeft hij toch te maken met verschillende bedreigingen:

Vergiftiging: Zwarte gieren kunnen vergiftigd raken door het eten van vergiftigde kadavers, vooral wanneer boeren vergif gebruiken om wilde dieren te bestrijden of wanneer er vergiftigd aas wordt achtergelaten.

Botsingen met voertuigen: Omdat ze vaak langs snelwegen en op landbouwgrond foerageren, zijn zwarte gieren vatbaar voor verkeersongelukken.

Leefgebiedverlies: In sommige gebieden neemt het aantal wilde herbivoren af, waardoor de gieren minder voedselbronnen hebben. Verder kan urbanisatie ook hun natuurlijke leefgebieden inperken.

In sommige regio’s worden echter bescherming- en herstelprogramma’s uitgevoerd om de populatie van de zwarte gier te ondersteunen, zoals het plaatsen van beschermde voedselstations en het verbeteren van wetgeving tegen vergiftiging.

Interessante Feiten

Uiterst sociaal: Zwarte gieren zijn zeer sociale vogels. Ze komen vaak samen in grote groepen om te eten en kunnen zelfs sociaal samenwerken met andere aaseters om hun voedselbronnen te vinden.

Scherp reukvermogen: Zwarte gieren zijn in staat om kadavers te ruiken van verre afstanden, soms van meer dan 10 kilometer ver. Dit maakt ze efficiënte zoekers naar voedsel.

Langdurige zorg voor jongen: De ouders zorgen langdurig voor hun jongen. Ze blijven samen bij het nest totdat het jong zelfstandig genoeg is om te vliegen en te voeden.