Luna mok

Luna is een hele rustige kerkuil. Maar zij vindt mokken gewoon niet leuk en super grote camera’s. Hier houden wij ook altijd rekening mee tijdens de demonstraties en workshops.

Favorietje

Luna vindt het geweldig om bij Purdey te zitten. Luna wordt dan helemaal zen en het is super lief om te zien. Luna valt dan in slaap en dat is een groot compliment!

Wetenschappelijke feitjes

De Hispaniola kerkuil (Tyto glaucops)

Deze kerkuil is een bijzondere uil die endemisch is op het eiland Hispaniola, gelegen in de Caribische Zee. Dit eiland wordt gedeeld door de landen Haïti en de Dominicaanse Republiek. De Hispaniola kerkuil is een relatief onbekende soort binnen de familie der kerkuilen (Tytonidae), maar speelt een cruciale rol in het ecosysteem van het eiland.

Uiterlijk en kenmerken
De Hispaniola kerkuil heeft een typische ovale gezichts- of “hartvormige” schijf, zoals bij veel andere kerkuilen. De veren op zijn buik zijn lichtbruin van kleur, vaak met een fijn vlekken- of lijnpatroon, dat helpt bij het camoufleren in de nacht. De rug van de uil is meestal bruin of grijsachtig, met een lichte vlekkenstructuur. Het verenkleed helpt de uil om ongezien te blijven in zijn natuurlijke omgeving, waar hij actief is in de schemering of in de nacht.

Gedrag en dieet
Hispaniola kerkuilen zijn nachtdieren (nocturnaal) en jagen voornamelijk op kleine zoogdieren, zoals muizen en ratten, maar ook op kleinere vogels, insecten en amfibieën. Ze zijn uitstekende jagers, die hun prooi meestal opsporen door hun uitstekende gehoor en gezichtsvermogen. Net als andere kerkuilen hebben ze een zeer stille vlucht, wat hen helpt om ongezien hun prooi te benaderen.

Habitat
De Hispaniola kerkuil komt voor in een verscheidenheid van habitats, van bossen en landbouwgrond tot stedelijke gebieden. Ze hebben een voorkeur voor plekken die hen een goede schuilplaats bieden, zoals oude gebouwen, schuren en holle bomen. Doordat ze vaak in de buurt van menselijke nederzettingen worden aangetroffen, spelen ze soms een rol in het onder controle houden van plaagpopulaties, zoals ratten.

Voortplanting
Deze uilen hebben een vrij geheimzinnige voortplanting, en er is weinig bekend over hun broedgedrag. Ze nestelen vaak in oude, verlaten gebouwen of andere beschutte locaties. Net als andere uilen leggen ze meestal 2-4 eieren per legsel, en het vrouwtje broedt de eieren uit, terwijl het mannetje voor voedsel zorgt.

Bedreigingen
De Hispaniola kerkuil wordt bedreigd door habitatverlies, vooral door ontbossing en de afbraak van geschikte nestlocaties. Daarnaast zijn er ook gevallen van predatie door grotere roofdieren, zoals honden en katten, die de uilen kunnen aanvallen. Verder heeft de soort te maken met de verspreiding van invasieve soorten die met de uil concurreert om voedselbronnen. Hoewel er momenteel geen specifieke gegevens zijn die wijzen op een alarmerende afname van de populatie, wordt de soort als kwetsbaar beschouwd, vooral door de beperkte spreiding van zijn leefgebied.

Bescherming en behoud
Er worden inspanningen geleverd om de habitat van de Hispaniola kerkuil te beschermen, met name door het behoud van natuurlijke bossen en het herstellen van oude gebouwen die als nestplaatsen dienen. Ook wordt er bewustwording gecreëerd over de voordelen van deze uilen voor landbouwgemeenschappen, omdat zij helpen bij het bestrijden van schadelijke plaagdieren.

De Hispaniola kerkuil is dus een fascinerende soort die een belangrijke rol speelt in het ecosysteem van Hispaniola. Door het behoud van zijn natuurlijke omgeving en het verminderen van menselijke verstoringen, kan de soort mogelijk langer overleven in de regio.